Gidiyorum
Karanlık bir gece bir şiir feneriyle, göğüsümün sol yanında sen.Gidiyorum. Silinsin istedim gözlerimdeki resimler. Gelmesin peşimden mevsimlik gülüşler. İlk gördüğüm anı hatırladım, aynalar görmüştü, duvarlar görmüştü, radyolar duymuştu.. Bu mesafe eskitti belkide gerçeği, kuruttu bahçedeki çiçekleri… Yabancı yollardan bir tren vagonunda,sevgiyi inceten, sevgiyi karalayan herşeyden gidiyorum.Gitmek gerekiyor belkide. Seni bana hatırlatan herşeyden uzaklaşmak gerekiyor. Bu şehir,bu beton yığınları, bu insanlardan yoruldum. Ne kadar uzağa gidersem gideyim belki de tek gerçekten kaçmaktan kurtulamayacağım. Bedenimi sarmışken, gözlerime perde indirip göremiyorsam hayatı, kaçmak fayda eder mi ki. Seni bıraktım zifiri bir gecede. Kaldı bütün umutlar bu şehirde. Bir ömrün üstüne insan kaç kez yaşayabilir? İnsan kaç kez sevebilir birini? Kaç kez yenilir kendine? Ve kaç kez her gün aynı umutla bekler birini? Hiç bir şey yok konuşulacak ortada. Ne kadar yazabilirs...
