Gidiyorum
Silinsin istedim gözlerimdeki resimler. Gelmesin peşimden
mevsimlik gülüşler. İlk gördüğüm anı hatırladım, aynalar görmüştü, duvarlar
görmüştü, radyolar duymuştu.. Bu mesafe eskitti belkide gerçeği, kuruttu
bahçedeki çiçekleri…
Yabancı yollardan bir tren vagonunda,sevgiyi inceten, sevgiyi
karalayan herşeyden gidiyorum.Gitmek gerekiyor belkide.
Seni bana hatırlatan herşeyden uzaklaşmak gerekiyor.
Bu şehir,bu beton yığınları, bu insanlardan yoruldum.
Ne kadar uzağa gidersem gideyim belki de tek gerçekten
kaçmaktan kurtulamayacağım.
Bedenimi sarmışken, gözlerime perde indirip göremiyorsam hayatı,
kaçmak fayda eder mi ki.
Seni bıraktım zifiri bir gecede. Kaldı bütün umutlar bu
şehirde. Bir ömrün üstüne insan kaç kez yaşayabilir? İnsan kaç kez sevebilir
birini? Kaç kez yenilir kendine? Ve kaç kez her gün aynı umutla bekler birini?
Hiç bir şey yok konuşulacak ortada.
Ne kadar yazabilirsin ki kaderin sana yazmadığını
mısralarına.
Yorumlar
Yorum Gönder